انسان از دیدگاه سهراب سپهری و فروغ فرخزاد

انسان و منزلت او در ادب فارسی همیشه مورد توجه شاعران و نویسندگان بوده است. هم در ادبیات سنتی و هم در ادبیات معاصر، انسان با جلوه های گوناگونی بازیگر و نقش آفرین صحنه ها و عرصه های ادبی بوده است. در این میان روشن است که آنچه در ادب معاصر در مورد انسان سروده یا نوشته شده، با ادب سنتی از جهات مختلف متفاوت است. در این پایان نامه، جایگاه و منزلت انسان و جلوه های حیات او در شعر دو شاعر برجست? معاصر(سهراب سپهری و فروغ فرخزاد) بررسی شده است. عمد? مباحث مربوط به پایان نامه در سه بخش و ده فصل تنظیم شده که بخش اول شامل کلیات است که انسان در ادیان و مکاتب، زندگی، شعر و اندیش? سپهری و زندگی، شعر و اندیش? فروغ را بررسی کرده است. در بخش دوم که شامل پنج فصل است که انسان و خدا، انسان آرمانی، انسان و اخلاق، انسان و اجتماع و انسان و طبیعت را در شعر سپهری، بررسی کرده و در بخش سوم نیز که شامل دو فصل بوده، که انسان و خدا و انسان و اجتماع را در شعر فروغ بررسی نموده است. انسان شعر سپهری، انسانی است با خدا و هستی و طبیعت مرتبط و نزدیک است. نگرش او از یک دیدگاه عرفانی نشأت گرفته که هر چیزی را در جایگاه خوبی و زیبایی می داند. بیشتر توجه سپهری به مفاهیم آرمانی، متعالی و عرفانی است و انسان شعر او، توصیف انسان است؛ آن گونه که باید باشد. انسان شعر فروغ، یک زن و یک مادر است که در اغلب موارد با نظام مردسالارانه در ستیز است. در حقیقت اندیشه فروغ بیشتر حول محور انسان اجتماعی و اخلاقی است.